Nasreddin Hoca Fıkraları

NASRETTİN HOCA

Nasreddin Hoca'nın birbirinden güzel fıkraları bize iyiliğin, dürüstlüğün ve hoşgörünün yollarını gösterir. Bilgi, görgü ve hikmet dersleri verir. Nasreddin Hoca konuşmaya başladığında herkes susup onu dinler. Fıkraları dünyanın her yerinde, duyan herkesi güldürür, düşündürür. Gerçekten bu fıkralar sadece güldürmek için değil, daha çok düşündürmek, ibret vermek için anlatılır. 13. yüzyılda yaşadığı sanılan Nasreddin Hoca,

aradan geçen yüzyıllara rağmen hala içimizde yaşamakta ve herkes tarafından sevilmektedir,

O, bütün kötülüklere düşman, bütün iyiliklere dost, samimi, dindar ve keskin zekalı bir insandır Fıkralarını okuyalım, öğrenelim: Az gülelim, çok düşünelim.

    iŞE YARAR ŞEY

Bir gece yarısı derin bir uykuya dalan Hoca'yı, hanımı telaşla uyandırır. Hoca uykulu uykulu sorar:

- Ne var hanım? Ne diye uyandırıyorsun beni?

Hanımı:

- Kalksana efendi der korkulu bir sesle. Aşağı katta tıkırtılar duyuyorum. Eve hırsız girdi galiba.

Hoca hiç aldırış etmez;

- Merak etme hanım der, eğer işe yarar bir şey bulursa gidip alırız elinden!.

    DÜNYANIN DENGESi

Hoca'nın, her sorunun altından kalktığını duyan bir adam:

- Benim soruma bir cevap bulamaz diye öğünür.

Günlerden bir gün yolda karşılaşırlar. Adam sorar :

- Hocam der, söyler misin, sabah olupda insanlar evlerinden çıkınca ne diye hep aynı yöne gitmezler de kimi o yana, kimi bu yana gider?

Hoca hemen cevabını verir sorunun:

- Yahu efendi der, herkes aynı yöne gidecek olursa dünyanın dengesi bozulurdu!.

    YEMEĞİN BUGUSU  PARANIN SESi

Hoca Akşehir'de Kadılık vazifesini yürütürken karşısına iki adam çıkmış. Birisi öteden beri cimriliği ile tanınmış, bir aşçıdır. Öbürü ise boynu bükük bir fakir. Aşçı sözü almış:

- Hocam demiş, bu adamdan davacıyım ben. Dükkanın önünde kuru fasülye pişiriyordum. Tencerenin kenarından buğusu çıkıyordu yemeğin. Bu adam elinde bir somunla geldi. Kopardığı lokmaları yemeğin buğusuna tutup başladı atıştırmaya. Nihayet koca bir ekmeği bitirdi. Ondan fasülye buğusunun ücretini istedim, vermedi.

Hoca anlatılanları dikkatle dinledikten sonra fakire dönüp :

- Doğru mu bunlar? diye sorar.

- Evet, der fakir adam.

- Öyleyse para keseni çıkar bakalım.

Zavallı fakir, Kadı efendiye karşı gelemez. İçinde üç beş akçe bulunan kesesini hocaya uzatır.

Hoca bu sefer aşçıyı çağırır yanına. Keseyi kulağına yaklaştırarak şıngırdatmaya başlar. Sonra da :

- Haydi der aldın işte alacağını!

Aşçı: - Nasıl olur? diye şaşkınlığını belli eder. Paramı

vermediniz henüz.

Hoca cevap verir:

- Fazla uzatma der, yemeğin buğusunu satan, paranın da sesini alır elbet!...

    PAPAZIN SAKALI

Kendini beğenmiş bir papaz çıkar Hoca'nın karşısına.

- Bütün dünyayı dolaştım, sorularıma cevap

veren kimse çıkmadı. Bir de sana sorayım Hoca

- "Söyler misin, kaç tane yıldız var gökyüzünde?"

Hoca cevap verir :

- Bir eşeğin kılları kadar...

- Nasıl cevap bu der papaz, eşeğin kılları sayılır mı hiç?

- Peki der hoca, gökteki yıldızların sayılabileceğini kim söylemiş?

Papaz:

-İkinci sorumu bil bakalım. Sakalımda kaç tane kıl

vardır benim?

Hoca yine cevap verir:

- Eşeğin kuyruğunda kaç kıl varsa o kadar.

- Nereden biliyorsun diyecek olur papaz. Hoca şöyle anlatır:

- İnanmazsan otur şuraya. Sıra ile bir eşeğin kuyruğundan kıl koparalım bir senin sakalından. Eğer senin yüzün kabak gibi ortaya çıktığında eşeğin kuyruğunda hala kıl kalırsa senin haklı olduğuna inanırız.

Papaz sus pus olup sıvışır hemen..

    KIYAMET KOPACAKSA

Hoca'ya bir oyun oynamak isteyen üç beş komşusu:

- Hocam derler, duyduk ki yarın kıyamet ko

pacakmış. Gel senin şu kuzuyu kesip yiyelim.

Söyleyene inanmadığı halde:

- Olur der hoca, dediğiniz olsun. Bir dere kenarında kızartır yeriz.

Güle oynaya derenin kenarına gelirler. Kuzu kızartılırken Hoca :

- Haydi der, ırmağa girip serinleyin biraz. Hava

çok sıcak.

- Hay sağ olasın Hoca derler. Sen hele kuzuyu kızartıver.

Sonra soyunup ırmağa girerler neşeyle.

Onlar yıkanıp eğlenirken hoca hepsinin elbisesini

ateşe atıp bir güzel yakar.

Adamlar dereden çıkıpda olanları anlayınca :

- Yahu hocam derler ne yaptın sen? Şimdi nasıl

döneceğiz köye?

- Bu kadar üzülmeyin canım der hoca gülerek.

Nede olsa yarın kıyamet kopacak. Elbiseye ne gerek

var..

    MARİFET KAVUKTA MI?

Adamın biri kargacık burgacık yazılarla dolu bir

mektup getirir Hoca'ya:

- Hocam der şunu okuyuver Allah aşkına.

Hoca mektuba dikkatle bakar. Yazı o kadar kötü ve karışıktır ki okumak mümkün değil.

- Al der, ben bu yazıyı okuyamadım!

Adam birden sinirlenir:

- Yahu der, ne biçim hocasın sen! Kocaman kavuğundan bari utan. Bir mektubu bile okuyamadın!

Bu sefer sinirlenmek sırası Hoca'ya gelir. Kavuğunu çıkartıp adamın kafasına geçirerek:

- Haydi der, marifet kavuktaysa sen oku da görelim!

    ONUN ÜSTÜ DAHA KiRLi

Hoca'nın hanımı dere kenarında çamaşır yıkarken bir karga gelip sabunu kapmış. Zavallı kadın :

- Aman hoca demiş, karga sabunu kaçırıyor!

Hoca:

- Be hanım demiş, bırak götürsün. Onun üstü bizimkinden daha kirli....

   EV SECDEYE GİDERSE

Uzun bir yolculuğa çıkan Hoca bir akşam üstü

eski bir hana iner. Han o kadar yıkık döküktür ki nereye baksan zangır zangır titriyor. Hoca :

- Yahu hancı efendi der, bu nasıl ev böyle. Şunu

doğru dürüst tamir ettirsen olmaz mı? Her köşesinden bir ses geliyor.

Hancı oralı olmaz hiç.

- Aldırma hoca der, bizim ev biraz derviş tabiatlıdır. Devamlı Allah'ı zikreder.

Hoca bunları da duyunca artık dayanamaz :

- Hele der, ver şu aldığın paramı da çekip gideyim burdan. Ne olur, ne olmaz. Belki senin derviş

evinin aklına secdeye kapanmak gelir?

    SANATIN YARISI

Nasreddin Hoca çocukken onu bir terzinin yanına

çırak olarak vermişler. Aradan altı yedi ay geçmiş.

Bir gün anacağı çocuğu yanına oturtup:

- Anlat bakalım oğlum demiş bu kadar aydır

gidip geliyorsun. Ne öğrendin ustandan?

Küçük Nasreddin kocaman gözlerini anasına

dikip:

- Anam diye cevap vermiş. Dualarının bereketiyle

terzilik sanatınının yarısını öğrendim. Artık dikilmiş

şeyleri güzelce sökebiliyorum. Şimdi iş sökülmüşleri

dikmeye kaldı. Ama sabredip onu da öğreneceğim,

hiç merak etme sen...

   SESiMiN GiTTiĞi YER

Bir gün Hoca'yı bütün gücüyle koşarak ezan okuyor gören komşuları iyice şaşırmışlar.

Birisi :

- Yahu hocam demiş, nasıl iş bu?... Ardından atlı

mı kovalıyor seni!

- Hayır demiş Hoca. Sesimin nereye gittiğini anlamak için koşuyorum...?

    YALANCI ŞAHiTLE HOCA'NIN EŞEĞi

Hoca şehrin kadısını ziyarete gitmiş. Eşeğini de

mahkeme kapısının önüne bağlamış. Bu sırada yalancı şahitlik suçundan ceza alacak bir adam getirmişler. O devirde böylelerine verilen ceza, bir eşeğin sırtına ters oturtulup çarşı pazar dolaştırılmakmış. Kadı Efendi hocadan eşeğini vermesini rica etmiş. Yalancı şahidi Hoca'nın eşeğine

bağlayıp götürmüşler. O gün akşama kadar eşeğini

beklemek zorunda kalmış Hoca.

Bir başka gün yine Kadı Efendiyi ziyarete gelmiş

Hoca. Yine aynı adamı yalancı şahitlik suçundan getirmişler. Hoca dayanamamış:

- Yahu demiş bana baksana sen. Ya yalancı şahitlikten vazgeç, ya da kendine bir eşek satın al!.

   HALEP ORDAYSA ARŞIN BURADA

Palavracının biri başına topladığı üç beş cahile

karşı övünüp duruyormuş:

- İşte ben böyle güçlü ve maharetli bir adamım.

Evet ben Halep'te bulunduğum sıralarda altmış arşın uzağa atlamış bir kimseyim!...

Hoca da bu sırada oradan geçiyormuş. Palavracının yanına yaklaşıp:

- Yaa demiş demek sen altmış arşın atlarsın.

Haydi atla da görelim.

Adam hık mık etmiş. "Ama demiş ben Halep'te

atladım..." Hoca kızmış:

- Canım demiş, Halep oradaysa arşın burada!?